၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ဖဲြ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ အတြင္းက ဥပေဒ အခ်င္းခ်င္း ပဋိပကၡျဖစ္ေနမႈမ်ား (အပိုင္း- ၂)

အခန္း(၂)
ႏုိင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပုံ

ဤအခန္း(၂) ပုဒ္မ -၅၃(က) တြင္ ”တုိင္းေဒသႀကီး သုိ႕မဟုတ္ ျပည္နယ္တနယ္၏ နယ္နိမိတ္ကို ျပင္ဆင္သတ္မွတ္ရန္ အေၾကာင္းေပၚေပါက္လာပါက ယင္းနယ္နိမိတ္ႏွင့္ အက်ံဳး၀င္ သည့္ ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ေနထိုင္ၾကေသာ ဆႏၵမဲေပးပိုင္ခြင့္ ရွိသူမ်ား၏ ဆႏၵသေဘာထားကို ဦးစြာပထမ ရယူရမည္။”ဟုေဖာ္ျပထားၿပီး၊

ပုဒ္မ- ၅၂(ခ) (၃) တြင္ ”ႏိုင္ငံေတာ္နယ္နိမိတ္ ျပင္ဆင္သတ္မွတ္ေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတ၏ အေၾကာင္းၾကားစာ ရရွိသည့္အခါ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ အႀကီးအမႈး သည္ ေအာက္ပါ အတိုင္း လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ မ်ား၏ ဆႏၵကုိ ရယူရမည္

– (၃) ထိုလႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ရွိ သက္ဆုိင္ရာ နယ္နိမိတ္ႏွင့္ အက်ဳံး၀င္ေသာ တုိင္းေဒသႀကီး သုိ႕မဟုတ္ ျပည္နယ္မွ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္မ်ား၏ ထက္၀က္ေက်ာ္ ေထာက္ခံဆႏၵမဲ။”ဟုလည္းေဖာ္ျပထားပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ လြတ္လပ္ေရး ရစဥ္ကပင္ တည္ရွိခဲ့သည့္ ေျမပုံအညြန္းမ်ားအတုိင္း ျပန္လည္စိစစ္သင့္ပါသည္။ မဆလ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္လက္ထက္က ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ခဲ့သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဆုံးရႈံးနစ္နာခဲ့ရသည့္ သက္ဆုိင္ရာ နယ္ေျမ နယ္နိမိတ္မ်ားကုိ ျပန္လည္သတ္မွတ္သင့္ ေၾကာင္းေတြ႕ရွိရပါသည္။
ႏုိင္ငံေတာ္ကို ေအာက္ပါ တိုင္းေဒသႀကီး (၇)ခု၊ ျပည္နယ္(၇) ျပည္နယ္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမမ်ားျဖင့္ ပုိင္းျခားသတ္မွတ္သည္- (က) မွ (ဏ)ထိ ေဖာ္ျပသည့္ ဤဥပေဒပုဒ္မ -၄၉ တြင္ေဖာ္ျပခ်က္ကုိ ၂၁-ရာစု ပင္လုံညီလာခံ အသစ္တရပ္ ေခၚယူက်င္းပၿပီး အေက်အလည္ညွိႏိႈင္းကာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ရယူႏုိင္မွသာလွ်င္ ထာ၀စဥ္ တည္တံ့ ခုိင္မာသည့္ ျပည္ေထာင္စု စစ္စစ္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ပါမည္။

ပုဒ္မ -၅၆ တြင္”ကုိယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတုိင္း ႏွင့္ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသမ်ားကို ေအာက္ပါအတိုင္း သတ္မွတ္သည္- (က)မွ (စ)အထိ ေဒသ ၅ ခုႏွင့္ တုိင္း ၁ တိုင္း ကို ေဖာ္ျပထား သကဲ့သုိ႕ သတ္မွတ္ထားမည္ဆိုလွ်င္ ရွမ္းျပည္နယ္အျပင္ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ဧရာ၀တီတုိင္း၊ တနသၤာရီတိုင္း၊ ပဲခူးတုိင္း စသည့္တုိင္းႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားတြင္လည္း ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရ ေဒသမ်ားႏွင့္တုိင္းမ်ား ေပၚေပါက္လာစရာ ေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္။ ျပည္တြင္းျပႆနာ စစ္စစ္ျဖစ္၍ မိသားတစုစီမံမႈအျဖစ္  ကုိယ့္တုိင္းရင္းသားအေရးကို ကုိယ္ပုိင္ဖန္တီးသင့္ပါသည္။ နယ္ေျမဆုိင္ရာ အျငင္းပြားမႈ မလိုအပ္သည့္ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ိဳးကုိလည္း ေက်ာ္လႊားေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါ သည္။

အခန္း(၃)
ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႏွင့္ ဒုတိယ သမၼတမ်ား

အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္တြင္ သမၼတ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကုိ က်င့္သုံးထားသည္။ ျပည္ေထာင္စု ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကိုပင္ ေဖာ္ျပသည့္ ျပ႒ာန္းခ်က္ တစုံတရာ ပါမလာပါ။ ပုဒ္မ -၁၆ တြင္“ႏုိင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲႏွင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အႀကီးအကဲသည္ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတ ျဖစ္သည္။” ဟု ေဖာ္ျပသည္။ တိုင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားကုိ ပုဒ္မ ၂၆၁ (ခ)အရ သမၼတ က ခန္႕အပ္တာ၀န္ေပးရန္ ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ျပည္နယ္ႏွင့္ တုိင္းတြင္ အႀကီးအကဲမထားပဲ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္စနစ္ကို က်င့္သုံးျခင္းမွာ အာဏာခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို တႀကိဳးတည္း ကုိင္ထားေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ ဖြဲ႕စည္းျခင္းဆုိင္ရာ သေဘာထားႏွင့္ ကြာဟ ေနေၾကာင္း ေတြ႕ရပါသည္။ နိဒါန္းတြင္ေဖာ္ျပထားသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း လူမ်ိဳးေရး တန္းတူမႈကို မေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ေၾကာင္း ေပၚလြင္ ေနပါသည္။

ပုဒ္မ ၅၇  မွ ပုဒ္မ ၇၃ အထိ ပုဒ္မေပါင္း ၁၇ ခုပါရွိသည္။ ၁၉၄၇ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ၌ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ ကို အခန္း ၅ ပုဒ္မ ၄၅ မွ ပုဒ္မ ၆၄ အထိ ေဖာ္ျပပါရွိသည္။ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒကိုမူ ပါတီစုံ ေခတ္မဟုတ္၍ မေဖာ္ျပေတာ့ပါ။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ သမၼတ စနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းျဖစ္၍ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ကြာျခားသည္မွာ ျပည္ေထာင္စု ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကုိလုံး၀ ရွာမေတြ႕ရပါ။ သို႕ရာတြင္ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ားက တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္အေရအတြက္အတုိင္းပင္ျဖစ္သည္။ တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္ တြင္ အႀကီးအကဲ ဟူ ၍ ေယာင္လို႕မွမဟ။ ဗမာ လည္း လူမ်ိဳးစု တစုဟုသာ လက္ရွိသမၼတဦးသိန္းစိန္ ကေျပာရုံသာ ေျပာဖူးသည္။ နိဒါန္းတြင္ပါရွိသည့္ လူမ်ိဳးေရး တန္းတူမႈကို ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္သည့္ ပုဒ္ထီး ပုဒ္မ တခုတေလမွ် ဤဖြဲ႕စည္းပုံ ၂၀၀၈ ထဲ တြင္ ပါမလာ သည္က လက္ေတြ႕ျပႆနာ ျဖစ္ေနပါသည္။

ပုဒ္မ ၅၉ (စ) တြင္ “မိမိကိုယ္တုိင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ မိဘ တစ္ပါးပါး ေသာ္လည္းေကာင္း၊မိမိ၏ ဇနီး သို႕မဟုတ္ ခင္ပြန္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ တရား၀င္ သားသမီး တစ္ဦးဦးေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထိုတရား၀င္ သားသမီး တစ္ဦးဦး၏ ဇနီး သုိ႕မဟုတ္ ခင္ပြန္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံျခားအစိုးရ၏ ေက်းဇူူးသစၥာေတာ္ကို ခံယူေစာင့္ေရွာက္ရိုေသသူ သို႕မဟုတ္ ႏိုင္ငံျခား အစိုးရ၏ လက္ေအာက္ခံျဖစ္သူ သို႕မဟုတ္ တုိင္းတစ္ပါး၏ ႏုိင္ငံသား ျဖစ္သူမ်ား မျဖစ္ေစရ၊ထိုသူမ်ားသည္ ႏုိင္ငံျခား အစုိးရ၏ လက္ေအာက္ခံျဖစ္ သူေသာ္ လည္းေကာင္း၊တုိင္းတစ္ပါး၏ ႏိုင္ငံသားေသာ္ လည္းေကာင္း ခံစားရေသာ အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ ေက်းဇူးခံစားခြင့္မ်ားကို ခံစားႏုိင္ခြင့္ ရွိသူမ်ား မျဖစ္ေစရ။”ဟု လြန္လြန္ကဲကဲ ကန္႕သတ္ ထားသည္ကိုေတြ႕ရပါသည္။ သားသမီးႏွင့္ သားသမီး၏ ဇနီး သို႕မဟုတ္ ခင္ပြန္းအထိတိုင္ေအာင္ ႏုိင္ငံျခားအစိုးရႏွင့္ ကင္းရွင္းေအာင္ ျပ႒ာန္းထားခ်က္မွာ ႏိုင္ငံတကာအလယ္တြင္ ရွက္ဖြယ္လိလိ ျဖစ္ေနပါသည္။ လူ႕အခြင့္အေရးကို တားျမစ္ပိတ္ပင္သည္အထိ ျပ႒ာန္းထားခ်က္မ်ိဳး တျခားႏုိ္င္ငံမ်ား၏ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒမ်ားတြင္လည္း ရွာေတြ႕ႏုိင္မည္ မဟုတ္ ပါ။ သမၼတ ႏွင့္ပတ္သက္၍ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၉ တြင္”(က) မိမိကုိယ္တုိင္ေသာ္၎၊ မိမိ၏ မိဘႏွစ္ပါးေသာ္၎၊ ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံေတာ္၏ အာဏာပိုင္ နက္ အတြင္း ၌ ေမြးဖြားခဲ့၍ ျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံသားလည္းျဖစ္ေသာ၊ ထို႕ျပင္ (ခ) ပါလီမန္ အမတ္အျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ခံႏုိင္သည့္ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ျပည့္စုံသည္လည္း ျဖစ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ မ်ိဳးမဟုတ္လွ်င္၊ မည္သူမွ် ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ ရာထူးအတြက္ ေရြးေကာက္ျခင္း ခံႏုိင္ခြင့္ မရွိေစရ။”ဟူ၍သာ ျပ႒ာန္း ထားသည္ကို ေတြ႕ရွိရပါသည္။ဤမွ်ဆိုလွ်င္ ျပည့္စုံလုံေလာက္ ၿပီျဖစ္ပါသည္။ သားသမီး သမက္ေခၽြးမမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ကား ပတ္သက္စရာ အေၾကာင္းအခ်က္မရွိပါ။ က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းသည့္ ပိတ္ပင္တားျမစ္မႈမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါသျဖင့္  လုံး၀ေရွာင္ရွား သင့္ပါသည္။ ပယ္ဖ်က္သင့္ပါသည္။

အဓိက တင္ျပလုိသည္မွာ သမၼတ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္သည့္ စနစ္ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သမၼတသည္ ပုဒ္မ ၅၈ အရ ”ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ တစ္၀န္းလုံးတြင္ ႏုိင္ငံသား အားလုံး၏ အထြဋ္အထိပ္ ေနရာ ရရွိသည္။” ျဖစ္၍ ႏုိင္ငံသား အားလုံး၏ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္မႈကို ခံယူရရွိသူသာ ျဖစ္ရပါမည္။ သို႕တည္း မဟုတ္ ျပည္သူ႕ကိုယ္စားလွယ္စစ္စစ္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား၏ ႏိုင္ငံသားအားလုံးကုိယ္စား ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္မႈကို ရရွိသူသာ ျဖစ္ရပါမည္။ တျခားနည္း မရွိပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ သမိုင္း၌လည္း ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၆ တြင္”ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတကို လွ်ိဳ႕၀ွက္ေသာ မဲဆႏၵေပးစံနစ္ျဖင့္၊ ပါလီမန္ဆုိင္ရာ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္၏ တြဲဖက္ညီလာခံတြင္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ရမည္။ ဤအခန္းရွိ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ မဆန္႕က်င္ေစဘဲ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတ ရာထူးအတြက္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ျခင္းကို၊ ပါလီမန္အက္ဥပေဒျဖင့္ သတ္မွတ္ရမည္။”ဟု အတိအလင္းျပ႒ာန္းထားခဲ့ဖူးသည္။ ႏိုင္ငံသား အားလုံး၏ အထြဋ္အထိပ္ေနရာကုိ ပုဒ္မ ၅၈ ႏွင့္ဆန္႕က်င္စြာ ဤဥပေဒ ပုဒ္မ ၆၀ (က)တြင္ ”ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတကို သမၼတေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ေရး အဖြဲ႕ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ရမည္။” ဟုေဖာ္ျပလာပါသည္။

ပုဒ္မ ၆၀ (ခ) တြင္လည္း”သမၼတ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ေရးအဖြဲ႕ကို ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ အစုအဖြဲ႕ သုံးဖြဲ႕ျဖင့္ ေအာက္ပါအတုိင္း ဖြဲ႕စည္းရမည္-(၁) တုိင္းေဒသႀကီးမ်ားႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားမွ ကုိယ္စားလွယ္ဦးေရတူညီစြာ ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္သည့္ လႊတ္ေတာ္ရွိ ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္ျခင္းခံရေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အစုအဖြဲ႕၊
(၂) ၿမိဳ႕နယ္ကို အေျခခံ၍လည္းေကာင္း၊ လူဦးေရကိုအေျခခံ၍လည္းေကာင္း၊ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္သည့္လႊတ္ေတာ္ရွိ ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္ျခင္းခံရသည့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အစုအဖြဲ႕၊
(၃) ေဖာ္ျပပါ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္အတြက္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က အမည္စာရင္းတင္သြင္းသည့္ တပ္မေတာ္သား ကုိယ္စား လွယ္မ်ား အစုအဖြဲ႕၊ -ဟူ၍လည္းေကာင္း။
ထုိ႕ျပင္ ပုဒ္မ ၆၀ (ဂ) တြင္” ယင္းအစုအဖြဲ႕ တဖြဲ႕စီက ဒုတိယ သမၼတ တစ္ဦးစီကို လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားထဲမွ ျဖစ္ေစ၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ မဟုတ္သူမ်ားထဲမွ ျဖစ္ေစ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ရမည္။”ဟု လည္းေဖာ္ျပထားေသးသည္။
ပုဒ္မ ၆၀ (င) တြင္” ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ အားလုံးပါ၀င္ေသာ သမၼတေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ေရးအဖြဲ႕က ႏုုိင္ငံေတာ္ သမၼတေလာင္းမ်ား ျဖစ္သည့္ ဒုတိယ သမၼတ သုံးဦးအနက္ မိမိတို႕ ႀကိဳက္ႏွစ္ သက္သည့္ ဒုတိယ သမၼတ တစ္ဦးကို ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ အျဖစ္ ဆႏၵမဲေပး ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ရမည္။”ဟုပါရွိပါသည္။
ဤသည္ကုိ ဆန္းစစ္လွ်င္ သုံးဦးအနက္ တဦးမွာ တပ္မေတာ္က ေရြးခ်ယ္သူသာ မုခ်ျဖစ္ေနပါသည္။ က်န္ႏွစ္ဦးမွာလည္း စစ္တစ္ပိုင္း ႀကံ႕ဖြံ႕ပါတီ၀င္မ်ား ျဖစ္ၿမဲျဖစ္ေနသည္ကုိ ေလာေလာလတ္လတ္ ေတြ႕ႀကံဳေနရျပီး ျဖစ္ပါသည္။
ပုဒ္မ ၆၀ (ဂ) တြင္ လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ မဟုတ္သူမ်ားထဲမွ ျဖစ္ေစ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ရမည္-ဟု စာသားပါရွိျခင္းမွာ အဆိုးရြားဆုံးျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မဟုတ္္သူ လည္း ဒု သမၼတမ်ား ျဖစ္ႏုိင္သည္ ဟုျပ႒ာန္းထားခ်က္ ကို၌က မူႏွင့္ ဆန္႕က်င္ကြဲလြဲေနပါသျဖင့္ လုံး၀ပယ္ဖ်က္ပစ္သင့္ ပါသည္။ ဒုသမၼတ သုံးဦးေရြးခ်ယ္သည့္ အစုအဖြဲ႕ စုဖြဲ႕ပုံကအစ ပုဒ္မ ၅၈ ႏွင့္ လုံး၀ဆန္႕ က်င္ေနပါသျဖင့္ သမၼတေရြးခ်ယ္ေရးအဖြဲ႕ကုိ ဖ်က္သိမ္းသင့္ပါသည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒပါ ပုဒ္မ ၄၆ အတုိင္းသာ ျဖစ္သင့္ပါသည္။ သုိ႕မွသာ ႏုိင္ငံသား အားလုံး၏ အထဋ္္အထိပ္ ေနရာကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ရရွိႏိုင္ပါမည္။ စစ္အာဏာရွင္ လက္စြဲ၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ အတုိင္း ဒုတိယ သမၼတ သုံးဦးတြင္ ႏွစ္ဦးက စစ္တပ္ကခ်ည္းျဖစ္ရမည္ဟု တရားေသ သတ္မွတ္လုိက္ျခင္းမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္သက္ဆိုးရွည္ၿပီး တုိင္းျပည္စီးပြားေရး ခၽြတ္ၿခံဳက်ေစရန္ ဦးတည္ေနပါသည္။ စစ္ဗိုလ္မွ သမၼတ ျဖစ္ရမည္ ဟု ျပ႒ာန္းထားသကဲ့သို႕ သတ္မွတ္ခ်က္သာျဖစ္ပါသည္။

ဥပေဒအတုိင္း လုိက္နာ၏ မလုိက္နာ၏ကုိ သမၼတမ်ားကိုယ္၌က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆန္းစစ္ သုံးသပ္ရန္ ေဖာ္ျပလုိပါသည္။ ပုဒ္မ ၆၈ တြင္ ”ႏို္င္ငံေတာ္ သမၼတႏွင့္ ဒုတိယ သမၼတမ်ားသည္ မိမိတို႕ဦးစီးသည့္ တစ္စီးပြားတည္း ျဖစ္ေသာ မိသားစုပုိင္ေျမ၊ အိမ္၊ အေဆာက္အအုံ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း၊ စုေငြႏွင့္ အျခား အဖိုးတန္ ပစၥည္းမ်ားကို တန္ဖိုးႏွင့္တကြ စာရင္းျပဳစုၿပီး ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ အႀကီးအမွဴးထံေပးပို႕ရမည္။”ဟု ေဖာ္ျပထားခ်က္ကို ယေန႔ထက္ထိ စာရင္းျပဳစုေပးပို႕ၿပီး ျဖစ္သည္ဟု လူသိရွင္ၾကား ထုတ္ျပန္ထားခ်က္ မရွိေသးပါ။ ပြင့္လင္းျမင္သာသည့္ အစိုးရတရပ္၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ လက္ေတြ႕ညီညြတ္ရန္လုိအပ္ပါသည္။ တုိင္းျပည္စီးပြားေရးကုိ အေျခခံမူ ပုဒ္မ ၃၆ (ခ) ပါ “စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ တရားသျဖင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းကို ပ်က္ျပားေစရန္ တဦးတေယာက္က ျဖစ္ေစ၊ အစုအဖြဲ႕က ျဖစ္ေစ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ ေဆာင္ရြက္မႈ  သုိ႕မဟုတ္ ေစ်းကစားမႈျပဳျခင္းျဖင့္ အမ်ားျပည္သူတုိ႕၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္ နစ္နာေစျခင္းမွ တားဆီးကာကြယ္မည္။”ဆုိသည့္ မူႏွင့္ ဆန္႕က်င္ေနလွ်င္ အေရးယူျခင္း ခံရမည္။ သမၼတမ်ား ႏႈတ္ထြက္ေပးရပါမည္။ တုိင္းျပည္က အယုံအၾကည္မရွိ အဆိုတင္သြင္းခြင့္ ရွိပါသည္။

ဥပမာ လက္ေတြ႕တခုတည္းကိုသာ ေထာက္ျပလုိပါသည္။ Crony ေခၚ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေကာင္းစားေရးသမား ဗ်ဴရိုကရက္အရင္းရွင္ႀကီးမ်ား ပါ၀င္သည့္ သတင္းတပုဒ္ကုုိ ၾကည့္ျမင္ လွ်င္ ရွင္းသြားပါလိမ့္မည္။ ေအာက္တြင္ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ၏ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ ခရီးစဥ္သုိ႕ နာမည္ေက်ာ္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ား လုိက္ပါခဲ့ၾက
(Weekly Eleven News; No 30,Vo 17,May 2, 2012; page-3)

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသုိ႕ ဧၿပီလ ၂၀ ရက္ေန႔မွ ၂၄ ရက္ေန႔အထိ ငါးရက္ၾကာသြားေရာက္ခဲ့သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္၏ ခရီးစဥ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ စီးပြားလုပ္ငန္းရွင္ႀကီး မ်ားျဖစ္ေသာ ထူးကုမၸဏီအုပ္စု ဥကၠ႒ ဦးေတဇ၊ ကေမၻာဇဘဏ္ လီမိတက္ ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ကုိ၀င္း၊ UMFCCI ဥကၠ႒ ဦး၀င္းေအာင္၊ IGE ကုမၸဏီ မွ ဦးေနေအာင္၊ ေရႊသံလြင္ ကုမၸဏီ ဥကၠ႒ ဦးေက်ာ္၀င္း ႏွင့္ ဒုိင္းမြန္းစတား ကမၸဏီမွ ေဒါက္တာ ကိုကုိႀကီး တို႕လုိက္ပါခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
အထက္ေဖာ္ျပပါ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ သမၼတမ်ား မည္သို႕ဆက္စပ္ေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ေနရျပီးျဖစ္သည္။ အေျခခံဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို သမၼတမ်ား ကုိယ္၌က မလုိက္နာပါမူ အဘယ္သူလုိက္နာပါအံ့နည္း။
အေျခခံမူမ်ားပါပုဒ္မ- ၂၁(က)အရ ” ႏိုင္ငံသားတုိင္းသည္ ဤဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒတြင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ တန္းတူညီမွ်မႈ အခြင့္အေရး၊ လြတ္လပ္မႈ အခြင့္အေရး၊ တရားမွ်တမႈ အခြင့္အေရးတို႕ ခံစားခြင့္ ရွိသည္္။”ဟု ျပ႒ာန္းခ်က္ႏွင့္ တိုင္းတာရန္လုိအပ္ပါသည္။ ပုဒ္မ ၆၅ တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ကတိသစၥာ ျပဳထားသည့္အတိုင္း ဥပေဒမ်ားကို လိုက္နာက်င့္ သုံး ေဆာင္ရြက္ရန္လုိပါသည္။

ဦးမ်ိဳး(ဥပေဒ)