အခန္း (၁၃)
ႏုိင္ငံေတာ္အလံ၊ အထိမ္းအမွတ္ တံဆိပ္၊ သီခ်င္းႏွင့္ ၿမိဳ႔ေတာ္
ပုဒ္မ ၄၃၇ (က) တြင္ သုံးေရာင္ခ်ယ္ ၾကယ္တလုံးအလံကုိ ေတြ႕ရပါသည္။ ျပည္ေထာင္စု ဟုေခၚၿပီး တျပည္ေထာင္ ပုံရိပ္ကို ေဖာ္ျပထားသည္မွာ သဟဇာတ လုံး၀ မျဖစ္ပါ။ ႀကံ႕ဖြံ႕ တပါတီ စနစ္ကို သြားလိုသည္ဆိုလွ်င္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒ ပုဒ္မ ၆(ဃ) ပါ ပါတီစုံ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကုိ ေဖာက္ဖ်က္ရာ က်သြားပါမည္။ ႏုိင္္ငံေတာ္ အလံကို ျပည္ေထာင္စု တုိင္းရင္းသား အမ်ားစု၏ သေဘာ တူညီမႈရယူကာ အသစ္ ျပန္လည္ ျပ႒ာန္းသင့္ပါသည္။
ပုဒ္မ ၄၄၀ တြင္ “ေနျပည္ေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္သည္။”ဟု ျပ႒ာန္းခ်က္မွာ ျမန္မာ့ ေရေျမ သဘာ၀ႏွင့္ ထုံးတမ္းစဥ္လာ ယဥ္ေက်းမႈကုိ ပစ္ပယ္ရာ က်ပါ သည္။ ႏုိင္ငံေတာ္၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္ ႏွင့္ မႏၱေလး ကိုပါ သတ္မွတ္ရပါမည္။ ဗဟုိ အစုိးရ ရုံးစုိက္္ရာေနရာကိုသာ ၿမိဳ႕ေတာ္ သတ္မွတ္ခ်က္မွာ အမ်ိဳးသား ယဥ္ေက်းမႈကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရာ မက်ပါ။ အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ကုိ ထိန္းသိမ္းသင့္ပါသည္။
အခန္း (၁၄)
ကူးေျပာင္းေရးကာလ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား
ေခတ္တေခတ္မွတေခတ္၊ စနစ္တခုမွတခုသုိ႕ ကူးေျပာင္းသည့္ကာလသည္ လ်ပ္တပ်က္မဟုတ္ပါ။ တပါတီ စနစ္မွ ပါတီစုံ စနစ္သို႕ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွ စ၍ ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္မွာ ယေန႕ထိ မည္၍ မည္မွ် ကူးေျပာင္းႏိုင္ပါသနည္း။ ကူးေျပာင္းရန္ ျပ႒ာန္း ခ်က္မ်ားေရာ ဟုတ္ပါ၏ေလာ။ ကူးေျပာင္းေရး ကာလတြင္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒ ႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သို႕မည္ပုံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ ပါသနည္း။ အားလုံးဆန္းစစ္ သုံးသပ္ရပါမည္။
ပုဒ္မ ၄၄၃ တြင္ “ဤဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႕ မတိုင္မီ ႏုိင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရး ႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳး ေရးေကာင္စီက ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ေရးအတြက္ ႀကိဳတင္ေဆာင္ရြက္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ဤဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒအရ ေဆာက္ရြက္သည္ဟု မွတ္ယူရမည္။” ဟု ျပ႒ာန္းထား ခ်က္ပါ ႀကိဳတင္ေဆာင္ရြက္ သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကုိ ဆန္းစစ္သင့္ပါသည္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္ေန႔ (န ၀ တ) စစ္အစိုးရအာဏာသိမ္းမႈ သည္လည္းေကာင္း၊ န ၀ တ စစ္အစိုးရမွ န အ ဖ စစ္အစိုးရသုိ႔ နာမည္ေျပာင္းျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ န အ ဖ စစ္အစိုးရ မွ ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံ က်င္းပ၍ နအဖ စစ္အစုိးရ စိတ္ႀကိဳက္ ေရးဆြဲသည့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံ ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္း သည္လည္းေကာင္း၊ ျပည္သူလူထုသုိ႔ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကို လုံး၀ ရွင္းလင္းခ်ျပျခင္း မျပဳဘဲ ဆႏၵခံယူ ပြဲက်င္းပျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ န အ ဖ စစ္အစိုးရက တဖက္သတ္ ေရးဆြဲထားသည့္ ဥပေဒ အရပ္ရပ္ျဖင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပသြားျခင္းသည္ လည္းေကာင္း ႀကိဳတင္ေဆာင္ရြက္ ျခင္းမ်ားသည္ ဤဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒအရ ေဆာင္ရြက္သည္ဟု မွတ္ယူရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပခ်က္ သက္သက္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ၎တို႔ ထိုကဲ့သုိ႔ ေဆာင္ရြက္သမွ်သည္ ဤဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒအရ တရား၀င္သည္ ဟု ေဖာ္ျပလုိျခင္း ျဖစ္သည္။ တရားဥပေဒတြင္ တရား၀င္သည္ မ၀င္သည္မွာ တည္ဆဲဥပေဒ အရသာ ျဖစ္ရပါသည္။ ယခင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ ကိစၥကုိ ယခုမွ တည္ဆဲဥပေဒ ျဖင့္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ အာဏာသက္ေရာက္ျခင္းမ်ိဳး ေဖာ္ျပထားခ်က္မွာ လံုး၀ မျဖစ္သင့္ပါ။
အဓိက အေရးႀကီးသည္မွာ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒ တိုင္း၌ ေဖာ္ျပေလ့ရွိသည့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ၌လည္း ေဖာ္ျပထားေသာ ပုဒ္မ ၄၃ တြင္ “မည္သည့္ ျပစ္မႈ ဆုိင္ရာ ဥပေဒမွ် ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ အာဏာ သက္ေရာက္ေစရန္ ျပ႒ာန္းခြင့္ မရွိေစ ရ။”ဟုျပ႒ာန္းထားခ်က္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ ဆန္႔က်င္သည့္ ပုဒ္မျဖစ္ေနပါသည္။
ပုဒ္မ ၄၄၅ တြင္ “ န ၀ တ အဖြဲ႔ ႏွင့္ န အ ဖ ေကာင္စီ တုိ႔၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား အေပၚ အေၾကာင္းျပဳလ်က္ ယင္းတို႔အား တရားစြဲဆုိျခင္း၊ အေရးယူျခင္း မရွိေစရ။” ဟု ေဖာ္ျပခ်က္မွာ အထက္ပုဒ္မ ၄၃ ကို ေလးစားလုိက္နာျခင္းမရွိဘဲ၊ ဆန္႕က်င္၍ ဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖာက္ထားျခင္းျပဳရာ ျဖစ္ေနပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ (ရာဇသတ္ႀကီး) ဥပေဒပုဒ္မ ၂ တြင္ “မည္သူမဆို ျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံေတာ္ အတြင္းတြင္ ဤရာဇသတ္ႀကီးပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို ဆန္႕က်င္၍ ျပဳလုပ္လွ်င္၊ သုိ႕တည္းမဟုတ္ ထိုျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားအတိုင္း မျပဳလုပ္ဘဲ ပ်က္ကြက္လွ်င္ ထိုသူကုိ ဤရာဇသတ္ႀကီးအရ ျပစ္ဒဏ္ထုိက္သင့္ေစရမည္၊ အျခားနည္းအားျဖင့္ ျပစ္ဒဏ္ထုိက္သင့္ျခင္း မရွိေစရ။”ဟု ျပ႒ာန္းခ်က္ကို ေဖာက္ဖ်က္ျခင္္းသည္ တရားဥပေဒ စုိးမိုးမႈကို လုံး၀ ဆန္႕က်င္လုိက္ရာ က်ပါသည္။
ျပစ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒ အခန္း(၉) ျပည္သူ႕၀န္ထမ္းတို႕ က်ဴးလြန္ေသာ၊ သုိ႕တည္းမဟုတ္ ျပည္သူ႕၀န္ထမ္းတို႕ႏွင့္ သက္ဆိုင္ ေသာ ျပစ္မႈမ်ား၊အခန္းပါ ပုဒ္မမ်ားကုိ န ၀ တ ႏွင့္ န အ ဖ ၀န္ထမ္းမ်ားက်ဴးလြန္လွ်င္လည္း ျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခံရပါမည္။ ျပစ္မႈျပစ္ဒဏ္မွ ကင္းလြတ္ခ်က္ယူ၍ မရပါ။ တရားလက္လြတ္ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားကုိ အေျခခံဥပေဒတြင္ လုံး၀မထည့္သြင္းသင့္ပါ။ ျပစ္မႈမွ ကင္းလြတ္ခြင့္ကို ျပစ္မႈဆုိင္ရာဥပေဒ အခန္း(၄) ကင္းလြတ္ရၿမဲ အခ်က္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာပုဒ္မမ်ားတြင္ ပါရွိမွသာ ကင္းလြတ္ခြင့္ ရပါမည္။ ျပစ္မႈဆုိင္ရာဥပေဒတြင္ အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၄၅ ပါ အဓိပၸါယ္သေဘာ ပါရွိေသာ ကင္းလြတ္ရၿမဲ အခ်က္တခ်က္မွ မပါရွိပါ။ တရား ဥပေဒကုိ ေလးစားလုိက္နာရန္လို အပ္ပါသည္။ န ၀ တ ၊ န အ ဖ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ျပစ္မႈအားလုံးကို ေလ်ာ္ပစ္ရန္ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ိဳးကုိ မည္သည့္ တရားစီရင္ေရးစနစ္ကမွ် ခြင့္ျပဳလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ တရားမွ်တမႈ၊
တရားစီရင္ေရးလြတ္လပ္မႈသည္ ဒီမိုကေရစီ၏ အေျခခံ ျဖစ္္သည္ ဆုိသည့္မူကုိ မပစ္ပယ္သင့္ပါ။
အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလတြင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္း္ပုံ အေျခခံဥပေဒ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တစုံတရာ ရွင္းလင္း ထုတ္ျပန္ ေၾကညာျခင္း၊ ျပည္သူ႕ဆႏၵ သေဘာထား ခံယူျခင္း၊ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ ျဖင့္ အက်ယ္အျပန္႕ ျပည္သူလူထုသုိ႕ ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ အသိေပး အေၾကာင္းၾကား ရွင္းျပျခင္းမ်ား တႀကိမ္ တခါမွ် မျပဳလုပ္ခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ အမွန္တကယ္ ျဖစ္သင့္သည္မွာ ျပည္သူ လူထုဆႏၵသေဘာထားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၏ ဆႏၵသေဘာထားမ်ားပါ၀င္ၿပီး အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကုိ ခ်မွတ္ ေရးဆြဲသင့္ပါသည္။ ယခုလက္ေတြ႕ အေျခအေန၌ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ ျပည္သူ႕ဆႏၵႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၏ သေဘာဆႏၵႏွင့္ ျပဒါးတလမ္း သံတလမ္း ကြဲလြဲေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရပါသည္။ အေျခခံ ဥပေဒကုိ မသိဘဲ ဆႏၵမဲ ထည့္ခဲ့ၾကရသည့္ သေဘာတူခ်က္မွာ အမွန္တကယ္ တရားဥပေဒအရ သေဘာတူညီခ်က္ မဟုတ္ပါ။ ျပစ္မႈဆုိင္္ရာ ဥပေဒ ပုဒ္မ ၉၀ အရ “မိမိအက်ိဳး နစ္နာမည္ကုိ ေၾကာက္ရြံ႕၍ ျဖစ္ေစ၊ ေၾကာင္းျခင္းရာ အမွန္မသိ၍ ျဖစ္ေစ သေဘာတူျခင္းမ်ိဳးသည္ ဤရာဇသတ္ႀကီးပါ ပုဒ္မ တခုခုက ရည္ရြယ္ေသာ သေဘာတူျခင္းမ်ိဳး မေျမာက္။” ဟုေဖာ္ျပထားခ်က္အတိုင္း ျပည္သူလူထုက အမွန္တကယ္ သေဘာတူခဲ့ၾကျခင္း မဟုတ္ သည္ကုိ အထူးအေလးထားရန္ လုိအပ္ပါသည္။ ျပည္သူသည္သာ အခရာ အရာရာကို အဆုံးအျဖတ္ ေပးႏုိင္သည္ကို ဦးထိပ္ပန္ဆင္ သင့္ပါသည္။
အခန္း (၁၅)
အေထြေထြ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား
ႏုိင္ငံ့သမိုင္းႏွင့္ယွဥ္၍ ဥပေဒသမိုင္းကုိလည္း သိရွိရန္ လုိအပ္ပါသျဖင့္ တည္ရွိခဲ့သည့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခ ခံ ဥပေဒ၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒ ႏွင့္ လက္ရွိ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒ တို႕မွ အေထြေထြ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား အခန္းပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို ႏႈိင္းယွဥ္ေဖာ္ျပၿပီး အသင့္ေတာ္ဆုံး ေခတ္စနစ္ႏွင့္ လုိက္္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေစရန္ သုံးသပ္ရပါမည္။
၁၉၄၇ ခုနွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အခန္း(၁၃) အရပ္ရပ္ဆုိင္ရာ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား၊ ပုဒ္မ ၂၁၆ တြင္“ ျမန္မာ ဘာသာသည္ ရုံးသုံးဘာသာ ျဖစ္ရမည္။ သို႕ရာတြင္ အဂၤလိပ္ဘာသာကိုလည္း သုံးခြင့္ျပဳႏုိင္သည္။” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒ အခန္း(၁၆) အေထြေထြ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား၊ ပုဒ္မ ၁၉၈ တြင္“ႏုိင္ငံေတာ္၏ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား အတြင္း အထက္ေအာက္ အျပန္ အလွန္ဆက္သြယ္ရာ၌ လည္းေကာင္း၊ တညီတညြတ္တည္း ျဖစ္ေစရန္ႏွင့္ အယူအဆ မကြဲေစပဲ ရွင္းလင္း လြယ္ကူေစရန္ ရုံးသုံးစာ အျဖစ္ ျမန္မာစာကို အသုံးျပဳရမည္။ လုိအပ္လွ်င္ သက္ဆုိင္ရာ တိုင္းရင္းသားစာကုိလည္း အသုံးျပဳႏုိင္သည္။”ဟူ၍၎၊ လက္ရွိ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒ အခန္း(၁၅) အေထြေထြျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား ပုဒ္မ ၄၅၀ တြင္ “ ျမန္မာစာသည္ ရုံးသုံးစာ ျဖစ္သည္။” ပုဒ္မ ၄၅၂ တြင္ ” ဤဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ၏ နိဒါန္း၊ ပုဒ္မမ်ား၊ ပုဒ္မခြဲမ်ား၊ စကားလုံးစုမ်ား၊ စကားတလုံးခ်င္း၏ အနက္အဓိပၸါယ္္၊ သေဘာအယူအဆမ်ား ဖြင့္ဆုိရာ၌ ျမန္မာစာျဖင့္ ေရးသားထားခ်က္မ်ား အေပၚတြင္သာ အေျချပဳရမည္။” ပုဒ္မ ၄၅၃ တြင္ “ဤဖြဲ႕ စည္းပုံအေျခခံဥပေဒပါ စကားရပ္မ်ားကို အနက္္အဓိပၸါယ္္ ဖြင့္ဆုိရာတြင္ တည္ဆဲ စကားရပ္မ်ား အနက္အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆုိေရး ဥပေဒကုိ ကုိးကားရမည္။” ဟူ၍လည္းေကာင္း အသီးသီး ေဖာ္ျပထားသည္မ်ားကုိ ေတြ႕ရွိရပါသည္။
ျမန္မာစာကုိ ရုံးသုံးစာ အျဖစ္ အသုံးျပဳသည္ကိုမည္သည့္ ဥပေဒကမွ် မကန္႕ကြက္ပါ။ သို႕ေသာ္ ျပည္ေထာင္စု ဟု နာမည္ တပ္ဆင္ထား၍ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးတည္း ဘာသာ စာေပ ယဥ္ေက်းမႈ တခုတည္း၏ လႊမ္္းမိုးမႈကို တျခားလူမ်ိဳးစုမ်ားက ႀကိဳက္ႏွစ္ သက္မႈ ရွိပါ၏ေလာ။ ၎တုိ႕၏ ဘာသာစာေပ ယဥ္ေက်းမႈကုိ ျမန္မာမႈျပဳခံရသည္ကုိ ေၾကနပ္ႏွစ္သိမ့္မႈ ရွိပါ၏ေလာ ဆုိသည္ကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားရပါမည္။ တုိင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓါတ္ကို ေမြးျမဴသင့္ပါသည္။ ျမန္မာစာ တုိးတက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးသည္ တုိင္းရင္းသားစာေပႏွင့္ေပါင္းစပ္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အေပၚတြင္ မူတည္သကဲ့သုိ႕ တိုင္းရင္းသားစာေပ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး သည္လည္း ျမန္မာစာေပႏွင့္အတူ ေပါင္းစပ္ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ တီထြင္ဖန္တည္းႏိုင္မွသာလွ်င္ တႏိုင္ငံလုံး စာေပျမွင့္ကာ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးအားလုံး တင့္တယ္လာႏိုင္ပါမည္။ စာေပ ယဥ္ေက်းမႈ တုိးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးမွာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးအားလုံး၏ဘ၀ႏွင့္ တိုက္ရုိက္ သက္ဆိုင္ပါသည္။ အတူတကြ တုိးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလမ္းေၾကာင္းအတြက္ စီမံကိန္း၊ စီမံခ်က္ ရွိရန္ အထူးလိုအပ္ပါသည္။ ဤအတြက္ ထိုက္သင့္သည့္ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားျဖင့္ ညွိႏႈိင္းေျဖရွင္းသင့္ပါသည္။ သုိ႕ျဖစ္ပါ၍ သက္ဆုိင္ရာ ျပည္နယ္္အစုိးရရုံးမ်ားတြင္ သက္ဆိုင္ရာ လူမ်ိဳး၏စာေပကုိလည္း ျမန္မာစာႏွင့္ တြဲဖက္၍ မိမိတို႕လူမ်ိဳး၏စာေပကိုလည္း ရုံးသုံးဘာသာအျဖစ္ အသုံးျပဳသင့္ပါသည္။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးႏွင့္ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရး ဘ၀မ်ားမွာ အလြန္႕အလြန္ကြာဟ ျခားနား ေနသည္ကုိ ေတြ႕ၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ သမိုင္းကို သခၤဏ္းစာ ယူတတ္ရန္ လိုပါသည္။ ၁၉၄၇ ခုနွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၁၈ တြင္
“ ျပည္ေထာင္စုႏုိ္င္ငံသည္ သို႕တည္းမဟုတ္ ျပည္နယ္တို႕သည္ ျပည္သူသုံးလုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကုိ လုပ္ကိုင္ေစရန္ လက္မွတ္ကို သုိ႕တည္းမဟုတ္ လုိင္စင္ကုိ သုိ႕တည္းမဟုတ္ အျခားနည္းျဖင့္ အာဏာလြဲအပ္ေသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကုိ-
(က) ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံကေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျပည္နယ္ကေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဒသႏၱရအာဏာပုိင္မ်ားကေသာ္ လည္းေကာင္း ႀကီးၾကပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကိုသာ ေပးရမည္၊ သုိ႕တည္းမဟုတ္
(ခ) ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံသားတို႕ကိုသာ ေပးရမည္။ သုိ႕တည္းမဟုတ္
(ဂ) ျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံမွေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျပည္နယ္မွေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဒသႏၱရအာဏာပုိင္ထံမွေသာ္လည္းေကာင္း ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံသားမ်ားထံမွေသာ္လည္းေကာင္း ရာခုိင္ႏႈန္း ၆၀ ေအာက္မနည္းပါ၀င္ေသာ ေငြရင္းရွိ၍၊ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံတြင္္ အာဏာတည္ေသာ တရားဥပေဒႏွင့္အညီ ဖြဲ႕စည္းေသာကုမၸဏီမ်ားကုိသာ ျဖစ္ေစ ထိုကဲ့သို႕ေသာ အျခား အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကိုသာ ျဖစ္ေစ ေပးရမည္။သို႕ရာတြင္ ထုိကဲ့သုိ႕ေသာလက္္မွတ္ကို သုိ႕တည္းမဟုတ္ လုိင္စင္ကို သို႕တည္းမဟုတ္ အျခားနည္းျဖင့္ အာဏာလႊဲ အပ္ေသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ျပည္သူ႕အက်ိဳးအတြက္ လိုအပ္ေသာအခါ ပါလီမန္က ျပင္ႏုိင္္ရမည္၊ သုိ႕တည္းမဟုတ္ ေျပာင္းႏုိင္္ရမည္။ သို႕တည္းမဟုတ္ ရုပ္သိမ္းႏိုင္ရမည္ဟူေသာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားအရမွတပါး၊ မည္သူ တဦးတေယာက္သုိ႕မွ်၊ သုိ႕တည္းမဟုတ္ မည္သည့္ အဖြဲ႕အစည္းသို႕မွ် သုိ႕တည္းမဟုတ္ မည္သည့္ကုမၸဏီသို႕မွ် ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ထက္ ေက်ာ္လြန္ေသာ ကာလ အပုိင္းအျခားအတြက္ မေပးရ” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊
ပုဒ္မ ၂၂၀ တြင္ “ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံ၏ အက်ိဳးစီးပြားအလို႕ငွါ၊ ပါလီမန္၏ အက္ဥပေဒက ျပ႒ာန္းထားေသာ သီးျခားျခြင္းခ်က္ စည္းကမ္းမ်ားအရမွတပါး၊ လုပ္္ကိုင္သုံးစြဲေစရန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တိုးတက္ေအာင္ျပဳေစရန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အသုံးခ်ေစရန္ ေသာ္လည္းေကာင္း မည္သည့္လယ္ယာ ကိုင္းကၽြန္းေျမကိုမွ်၊ ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္္ငံသား မဟုတ္ေသာ သူမ်ားအား ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံက မေပးရ” ဟူ၍လည္းေကာင္း ျပ႒ာန္းထားသည္ကုိ အထင္အရွားေတြ႕ရွိရပါသည္။ သို႕ေသာ္ ယခု ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ ဤသုိ႕ တစုံတရာ ျပ႒ာန္းခ်က္မပါသည္မွာ အလြန္ အံ့ၾသဘြယ္ရာ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရွိရပါသည္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၅၅ တြင္
“ျပည္ေထာင္စုအစိုးရသည္ ျပည္ေထာင္္စုအစိုးရကသာ လုပ္ကိုင္ေဆာက္ရြက္ရန္ သတ္မွတ္ထားေသာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းတစ္ရပ္ရပ္ကို ႏိုင္ငံေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားအလို႕ငွာ-
(က) တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕ သို႕မဟုတ္ ျပည္နယ္္ အစိုးရအဖြဲ႕ကုိ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရအဖြဲ႕ႏွင့္ ဖက္စပ္လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ရန္ ျဖစ္ေစ၊ စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခ်က္ျဖင့္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရန္ျဖစ္ေစ ခြင့္ျပဳႏုိင္သည္၊
(ခ) သမ၀ါယမအဖြဲ႕အစည္း၊ စီးပြားေရးအဖြဲ႕အစည္း သို႕မဟုတ္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦးကို ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖြဲ႕ႏွင့္ ဖက္စပ္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရန္ျဖစ္ေစ၊ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္ျဖင့္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရန္ျဖစ္ေစ ခြင့္ျပဳႏုိင္သည္” ဟု ျပ႒ာန္းထားခ်က္ကိုသာ ေတြ႕ရပါသည္။
တဖက္တြင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ႏွင့္ တဆက္စပ္တည္း ျပ႒ာန္ခဲ့သည့္“ႏုိင္ငံေတာ္ပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ဥပေဒ” ( န ၀ တ ဥပေဒ အမွတ္ – ၉/၈၉) ကို ၁၉၈၉ ခုနွစ္ မတ္လ (၃၀) ရက္ေန႕တြင္ ျပ႒ာန္းၿပီးေနာက္ တဆက္တည္း မွာပင္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၉) ရက္ေန႕တြင္ “ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံ စီးပြားေရး ဦးပိုင္လီမီတက္ ” ကို န ၀ တ အမိန္႕ ေၾကာ္ျငာစာ အမွတ္ ရ/၉၀ ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရွိရပါသည္။ ထုိ႕ေနာက္ “ ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား ဥပေဒကို ျပင္ဆင္သည့္ ဥပေဒ” ( န ၀ တ ဥပေဒ အမွတ္ ၆/ ၉၇)ကုိ ေနာက္တုိး ျပ႒ာန္းထားသည္ကို ေတြ႕ရွိရပါသည္။ အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြား အားလုံးကုိ စစ္အုပ္စုက လက္၀ါးႀကီးအုပ္ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားရန္ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္သူ႕အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ကာကြယ္သည့္ ဥပေဒ မ်ားမဟုတ္ဘဲ စစ္ဗ်ဴရုိကရက္ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ အရင္းရွင္စနစ္ကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္ ဥပေဒမ်ားကုိသာ ျပ႒ာန္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ ၎ဥပေဒမ်ားကို အာမခံႏုိင္ရန္ ပုဒ္မ ၄၅၅ ကို ျပ႒ာန္းထားခ်က္သာ ျဖစ္ေနပါသျဖင့္ လုံး၀ပယ္ဖ်က္သင့္ ပါသည္။
ပုဒ္မ ၄၅၃ တြင္ ျပ႒ာန္းထားေသာ ကိုးကားရမည့္ ဥပေဒမွာ “၁၉၇၃ ခုႏွစ္ စကားရပ္မ်ား အနက္အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုေရး ဥပေဒ ” ျဖစ္ပါသည္။ ဤ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ဥပေဒမွာ ေခတ္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီမႈ ရွိမရွိ ျပန္လည္သုံးသပ္စိစစ္ရန္လည္းလုိပါသည္၊ တည္ဆဲဥပေဒ ျဖစ္ေနေသးသည့္္ စကားရပ္မ်ား အနက္အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆုိေရး ဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၇ တြင္ “ဥပေဒမ်ား၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို တညီ တညြတ္တည္းဖြင့္ဆိုေပးရမည္။” ဟု ျပ႒ာန္းထားခ်က္ႏွင့္ လုံး၀မကိုက္ညီေသာ ဆန္႕က်င္ကြဲလြဲၿပီး ပဋိပကၡ ျဖစ္ေနသည့္ ပုဒ္မ အားလုံးကို ပယ္ဖ်က္ပစ္သင့္ပါသည္။ ပါတီစုံဒီမိုကေရစီ စနစ္ႏွင့္ တညီတညြတ္တည္း မဟုတ္ေသာ၊ မကိုက္ညီေသာ ပုဒ္မအားလုံးကုိ တပုဒ္မက်န္ ဖ်က္သိမ္းပစ္ပါမွ တိုင္းျပည္ ေအးခ်မ္းသာယာ လာႏိုင္ပါမည္။
ဦးမ်ိဳး (ဥပေဒ)
No comments:
Post a Comment